Sabaidee Laos!

woensdag 23 nov

We nemen de slow boat om langzaam Laos te verkennen. De boottocht duurt 2 dagen en we overnachten bij een gastgezin in een klein dorpje.

Hier beseffen we dat we een goede keuze hebben gemaakt om met Stray te reizen. Op een slowboat kan 80 man. Wij hebben een priveboot voor 7 man. De andere boot vertrekt normaal pas wanneer hij volledig vol zit. Wij vertrekken ’s morgens vroeg om 9u en glijden langzaam over de Mekong. Tijd om te zonnen en boeken te lezen. Er is eten voorzien op de boot voor het middageten en tegen 16u komen we aan in het dorpje. We gaan langs bij de plaatselijke school en geven de schriften, wasco’s en voetbal af die we eerder gekocht hadden. De kinderen zijn schuchter maar zijn blij om samen met de jongens te voetballen.

’s Avonds wordt er een ceremonie voor ons gehouden: Bah Cy
Check onze video! https://youtu.be/JnZzdIkULro
 

donderdag 24 nov

De volgende ochtend varen we verder met de boot, in de namiddag stoppen we bij een grot, dat nu een tempel is voor Boedha. Er staan boedha beelden van zelfs 800 jaar oud.

’s Avonds komen we aan in Luang Prabang, de vierde grootste stad van Laos met slechts 45 000 inwoners. Hier blijven we de komende 4 dagen.
Laos is bezet geweest door frankrijk, we zien hier een aantal franse elementen terug: veel bakkers die baguettes verkopen, huizen die gebouwd zijn in koloniale stijl en we kunnen eindelijk weer broodjes eten! Dat gaan we de komende dagen veel eten. ’s Avonds is er ook telkens een avondmarkt, die doet mij weer terug denken aan de avondmarkten in frankrijk, maar dan zonder de kruiden en lavendel kramen.
 

vrijdag 25 nov

Vandaag hiken we met onze groep naar de mooiste waterval van Laos: Kuang Si.
Deze hike is gelukkig al  een pak minder zwaar dan de vorige en we zijn al snel bij de waterval.
In de buurt van de waterval is er ook een vijver waar je kunt oversteken over een boom. Als je aan de overkant geraakt, krijg je een gratis blikje cola of bier, zo niet moet je er een kopen. Nils eet liever verder en blijft zitten, ik ga het toch proberen! De boomstam waggelt heel veel, maar de truk is om niet naar je voeten te kijken.
Ik geraak tot het midden, maar dan waggelt de boom te veel. Ik probeer mezelf nog recht te zetten maar het is te laat. Ik val keihard met mijn dij en dan mijn ribben tegen de boomstam. Maar ik zit er nog op! ... Half dan toch. Ik schuifel koppig door naar de overkant, maar het telt niet. Als ik aan terug aan de juiste kant geraak, kan ik toch een blikje krijgen. Jammer genoeg bibberen mijn benen te veel van de schok en zwem ik gewoon terug. Nils heeft ondertussen het blikje cola betaald. Dan heb ik toch iets zoets!

Bij de waterval kan je ook zwemmen in verschillende delen. We hebben ze allevier gedaan en het was heel mooi. Het water was laguneblauw maar niet helder. Na de zoveelste knabbel aan mijn tenen door de vissen ben ik er uit gegaan. Nils klimt ondertussen van waterval naar waterval.
Na het zwemmen bezoeken we het berenreservaat dat er vlak naast ligt. We zagen de schattige berenjongen. De oudere beren lagen overal verstopt om te slapen. Alle beren in het reservaat zijn bevreid uit illegale dierensmokkel. Ze worden jammer genoeg niet weer vrijgelaten. Ze zijn gewoon aan mensen en zouden zo weer gevangen worden.
’s Avonds bezoeken we de avondmarkt en zien we een stand met mooie grote tekeningen. Ik vraag of ze ook postkaart formaat hebben, de kunstenaar wilt dit graag voor me doen, ik kan het morgen oppikken. Fijn! De tekening is uiteindelijk groter dan verwacht, maar dat maakt niet uit. Deze zal alvast een fijn plekje krijgen in ons volgend huis. Het toilet ofzo, dan zie ik het elke dag ;)

zaterdag 26 nov
 

Vandaag doen we opnieuw avontuurlijk en gaan we kayakken met onze groep. We hebben de lazy river omdat het voor sommigen de eerste keer is dat ze gaan kayakken. Eerst bezoeken we opnieuw een waterval waar we blijven tot de middag. Eerst kunnen we wat zwemmen. Ook op deze watervallen is Nils aan het rondklimmen. Dit keer met zijn waterschoenen. We hebben ze niet voor niets staan meeslepen! Ons middageten eten we langs de waterval, nadien begint het echte werk!
Hoewel ... de lazy river is echt wel lui, maar niet voor ons. We moeten aan 1 stuk door peddelen want er is amper stroming en amper leuke versnellingen.
Het duurt heel lang voor we het eindpunt bereiken. Het koppel dat nooit heeft gekayaked slaan er toch in om te kapseizen en verliezen hun camera. Na 20 minuten zoeken, met hulp van lokale vissers, hebben we het gelukkig gevonden.

We zijn doodmoe en gaan vroeg naar bed. Morgen gaan we op bezoek bij de rijstvelden.

zondag 27 nov

De rijstexperience was een must-do volgens onze gids en we hebben er geen spijt van gehad!
Het is 1 van de leukste dingen dat we tot nu hebben gedaan.
Bij aankomst krijg je meteen een geweven hoed (typische kegelhoed) en wat uitleg over de organisatie.
Eerst planten ze enkel rijst en ‘westerse’ groenten & kruiden voor de restaurants en hotels, tot ze op een dag bezoek kregen van een paar toeristen die graag wilden weten hoe het er aan toe ging. Ze kregen uitleg over de organische tuin, maar hadden veel meer vragen over de rijstvelden en zo is de rice experience begonnen. De organisatie geeft ’s avonds Engelse les aan lokale kinderen en neemt werkloze boeren in dienst die anders kansloos zijn. Ook gepensioneerde opa’s kunnen er terecht om verveling te bestreiden. Ze vlechten manden en weven figuurtjes van bamboe. Een deel van de opbrengst gaat naar de kinderen om te school te kunnen volgen. Al bij al een goede organisatie met mooie doelen.

Eens we voltallig zijn beginnen we aan de experience. Er zijn kennelijk 14 stappen om rijst te maken, we hebben ze allemaal doorlopen omdat ze genoeg water hebben om heel het jaar door rijst te planten.
De leukste stap was om het veld te ploegen met de buffel Rudolph. Hij is roze en dat brengt kennelijk geluk. We ploeteren door de modder en hopen dat Rudolph niets laat vallen. Gelukkig blijft het op dat gebied droog. ;)

We zien daarna hoe je de rijst uit de planten klopt en hoe je het bruikbare rijst er uit haalt. Allemaal niet zo gemakkelijk als je denkt. Zie onze foto’s voor meer uitleg J

We eten ook lunch daar en krijgen allerlei soorten bereidingen van rijst voorgeschoteld.
Allemaal even lekker.
Op dit moment vragen ze wie er zin heeft om ‘s avonds terug te komen om met de kinderen Engels te oefenen. Dat willen we wel doen, zo kunnen wij ook wat terug doen.

Zo gezegd, zo gedaan. We worden om 17u opgepikt met de tuktuk, we hebben foto’s van België gedownload om aan de kinderen te laten zien en de rest zal wel vanzelf gaan.
Niet dus.

We komen toe aan de rice experience en 1 van ons 2 moet verder doorrijden naar de school, waar een andere groep kinderen zit te wachten. Oh.
Nils is heel galant en laat mij in de bekende omgeving blijven. Hij gaat het onbekende tegemoet.

De kinderen zitten er al als ik aankom en ik haal meteen de tablet boven om foto’s te laten zien.
Dit duurt welgeteld 5 min. ... ik zit hier een uur.

Blijkbaar is dit ook het eerste leerjaar voor Engels. Dus ze verstonden mij maar half, conversatie voeren ging maar heel moeizaam. De leerkracht vraagt ondertussen welke les ik heb voorbereid. Niks? We gingen gewoon praten met de kinderen!

De leerkracht stelt voor om les te geven over de weg vragen en uitleggen, niet het meest boeiende onderwerp, maar bon. Ik kan verder, yay!
Ik geef zo goed als ik kan les aan de kinderen, ondertussen denk ik aan alle fouten dat ik aan het maken ben. ( kinderen moeten bezig blijven, tempo houden, leg het op andere manieren uit, enz.)
De kinderen hebben geen werkboek, dus ook geen kaart om de weg uit te leggen. Dus ik teken het snel over op het bord, de kinderen kopiëren ze rustig over. Ze verschieten als ik vertel dat ze binnen 5min klaar moeten zijn. Dan kan de les echt beginnen.
De leerkracht was achteraf heel blij met de les, eens ik in teacher-mode was, ging het wel vlotter.
Opeens was het uur voorbij. Maar wat had Nils dan gedaan voor een uur?!

Nils kan goed zijn plan trekken en is het gewoon om dingen ter plekke te verzinnen van op speelplein.
Hij heeft eerst geprobeerd conversatie te voeren (zonder bijhorende foto’s) , maar zat in hetzelfde schuitje als mij. Daarboven had hij geen werkboek of leerkracht om op terug te vallen. De lessen bij hem werden gegeven door ex-leerlingen. Dan heeft hij maar pictionary en galgje gespeeld met de kinderen.
Uiteindelijk hebben de kinderen en Nils zich geamuseerd. Maar op deze manier doen we het niet meer.

Als ik les geef ben ik liever voorbereid, en Nils geeft liever geen les.
We zijn een ervaring rijker en de kinderen hebben toch weer iets bij geleerd. Dat denken we.

maandag 28 nov

Vandaag is het een absolute chilldag na twee dagen avontuur en cultuur (en geld uitgeven).
We slapen lekker uit en gaan naar de ochtendmarkt. De ochtendmarkt is geen markt voor de toeristen zoals de dagelijkse avondmarkt, maar is vooral de plaats waar locals hun boodschappen doen. In heel Luang Prabang is maar 1 supermarkt en het is een Chinees bedrijf. Op de markt is alles te vinden: groenten, vlees, verse kruiden, bereid eten, ... In België zou deze marktkramers al weggestuurd worden nog voordat ze hun kraam hadden opgezet. Stukken rauw vlees die ongekoeld in de schaduw wachten op een koper, kippen zijn nog levend met vastgebonden poten (Yup, verser dan vers), vissen zitten met 50 in een bassin niet groter dan plastic zandbak in de vorm van een schelp en bevinden zich in een staat tussen leven en dood. Behalve deze normale koopwaar, verkochten ze ook wat meer, in onze ogen, exotische waren. Een vrouw sleepte een grote, bewegende zak over straat om deze dan neer te ploffen. Na een paar seconden horen we gekwaak en concluderen we dat er levende kikkers in zitten. Een ander kraampje verkocht levende bamboekevers en padden. Nog een ander kraam had tussen haar waren een dode rat liggen, ook te koop. We wilden zo veel dingen fotograferen, maar besloten dit niet te doen. Het leek ons wat respectloos om deze mensen hun dagelijkse leven als een freakshow te beschouwen.
Ondanks, of juist dankzij, al deze rare dingen had deze markt zo veel charme.

Na de ochtendmarkt gaan we snel een van de vele lekkere broodjes eten. Het eten op de markt zelf durfden we net niet te proberen. Met een vol buikje stappen we de oever van de Nam Khan rivier af op zoek naar de bamboe brug. Onze reisgenoten hadden deze gedaan terwijl wij rijst aan het telen waren en hadden aangeraden dit in te passen in een rustige dag. De brug wordt ieder jaar opnieuw gebouwd na het regenseizoen en weer afgebroken wanneer de rivier weer zwelt. Tijdens het regenseizoen is de stroming te sterk voor deze zwakke brug en worden er veerbootjes gebruikt om aan de andere oever te geraken.

Na onze korte wandeling gaan we in een gezellige loungebar liggen en bewegen we de komende uren niet meer. *Cath beweegt de komende uren niet meer. Ik ga de laptop halen om mij bezig te houden. Niets doen gaat mij nog altijd niet goed af.

Die avond beklimmen we de berg Phou Sie om vanaf de tempel op de top de zonsondergang te zien. Na een half uurtje boven de wachten beginnen onze andere reisgenoten onvoorzien toe te druppelen. We hadden alle 7 hetzelfde idee die avond. En alle 7 hebben we bijna niets gezien van de ondergang. Er waren zo veel mensen die foto’s probeerden nemen met allerlei toestellen dat we op hun schermpjes volgden hoe de zon achter een berg verdween, zonder kleurenspel. De avond was toch geslaagd. We hebben gezellig nog wat kunnen praten, iets gegeten en nog een laatste maal de avondmarkt gedaan.