Laos: simply beautiful

7 december 2016 - Pakse, Laos

dinsdag 29 nov

Vandaag stappen we weer op de bus en gaan we naar party town Vang Vieng. Deze is berucht om het tuben. Je gaat de rivier af in een grote band, en stopt bij elke bar. Vandaag de dag mogen er nog maar 2 bars open blijven, al de rest moest sluiten. Er waren te veel dronken toeristen die zijn gestorven door een stom ongeluk. (De bodem bestaat uit scherpe stenen.) Met onze groep gaan we ook tuben en stoppen bij de 2 bars. Tussen bar 1 en bar 2 passeren we al de andere verlaten bars. Allemaal lijken ze klaar te staan om zo weer te feesten. Tussen enkele bars zijn ziplines aangelegd zodat je van de ene naar de andere kon zoeven. We hadden ook ons eigen bier gekocht om in de band op te drinken. Het was heel gezellig en leuk om te doen, we moesten ons echter haasten. Het was al bijna donker eens we het eindpunt hadden bereikt. Na sluitingstijd toekomen = de helft van de waarborg kwijt. Verder zijn er talloze bars in het dorpje zelf en kun je tal van kroegentochten doen. We zijn in 1 bar gebleven en hebben bier pong gespeeld. We hebben ook geprobeerd om onze toerleider te koppelen met een ladyboy, maar dat heeft niet lang geduurd.

woendag 30 nov

De volgende dag vertrekken we naar Vientiane. Dit is de hoofdstad van Laos. Ons eerste bezoek hier is aan het COPE center. Hier leren we meer over de Geheime oorlog en alle gevolgen ervan. Tijdens de Vietnamoorlog heeft Laos het onfortuinlijke record te pakken gekregen van meest gebombardeerde land ooit. Nog steeds sterven en verminken er hier mensen door ontploffingen van overgebleven clusterbommen. 7 jaar lang werden er elke 8 minuten bommen gelost. De Amerikanen vonden het te gevaarlijk om te landen met een volle lading als de piloten hun doelwitten niet vonden en dus moesten ze alles maar ergens droppen. Ik ben diep onder de indruk en zwaar overstuur door wat deze mensen werd aangedaan. Er was nooit oorlog met hen verklaard, maar aangezien de Vietcong een deel van Laos gebruikte om Ho-Chi-Minh stad te bevoorraden, werd alles platgebombardeerd.

Na deze zware boterham doen we wat lichter toeristisch werk. In Vientiane hebben ze hét nationaal monument en zelfs een Arc de Triomphe (of Ar de Treumpf, zoals onze gids het uitspreekt). De enige manier waarop deze op zijn Franse broers lijkt is het feit dat het een boog is. De stijl van het bouwsel is behoorlijk anders. Eigenlijk zijn het 4 bogen. 1 vierkante constructie met aan iedere zije een boog. In 2 poten zijn trappen, in de andere 2 souvenirshops. Tijdens onze beklimming naar het panorama komen we nog 2 verdiepen tegen met souvenirs.

Op het eerste platform hebben we een relatief mooi zicht en, je raadt het, nog een souvenirshop. In het midden van deze shop kan je naar het bovenste platform met een uitzicht over de stad en van het presidentieel paleis. Tof feitje van de gids: de Amerikanen hadden de Lao een grote hoeveelheid beton gegeven om de Amerikaanse luchtmachtbasis een grondige onderhoudsbeurt te geven. De Lao vonden het meer gepast om een triomfboog te maken als een teken van vriendschap met de Fransen. Het nationaal monument van Laos is een grote gouden Stupa. De lokale bevolking gelooft dat het lot je hier naartoe brengt. Je loopt dan 3 rondjes rond de stupa in wijzerzin en doet terwijl een gebed. We eten ’s avonds bij een lokale tent en nemen ook afscheid van een deel van onze groep. Hun route met Stray zit er op. Hopelijk komen we hen nog wel tegen.

donderdag 1 dec

Dit is even een laatste keer dat we lange tijd op de bus gaan zitten, we vertekken namelijk naar een resort in een gehucht en blijven er twee nachten. Onderweg met de bus paseren we nog langs een voetafdruk van boedha ( Hij had grote voeten want het was eerder een gouden bad dan een voetafdruk.) Eens aangekomen is het gewoon genieten van de rust en het lekker eten. De meisjes nemen als dessert een wafel. Het dessert van de jongens: een hamburger. ’s Avonds bij het kampvuur vertellen we griezelverhalen, raadsels en moppen.

vrijdag 2 dec

We kunnen eens uitslapen en vertekken na het ontbijt naar een grot (Kong Lor). Door de grot loopt een rivier. Gewapend met een zaklamp varen we door de grot. Aan de andere kant van de grot komen we in een rustplaats waar je iets kunt drinken en eten. Hier hebben we ook weer gemerkt dat Laos nog volop aan het ontwikkelen is. Het dorpje aan deze rustplaats heeft pas sinds 2011 toegang tot elektriciteit. Daarna ga je terug door de grot en mogen we zwemmen in het zonnige gedeelte, ver van de bootjes.

zaterdag 3 dec

We zakken verder naar beneden door Laos en stoppen na een lange rit in een dorp waar niks te beleven valt. Dan zorgen we zelf voor entertainment. Tijdens het avondeten doen we Karaoke met allemaal liedjes van de jaren ’90 & ‘00: Westlife, Blue, Evanecence, Eminem, ...

zondag 4 dec

Vandaag trekken we verder door naar Xe Champhone, onderweg stoppen we bij een schildpadden meer, een gebombardeerde tempel, een oude bib en gaan we aapjes voeren. De schildpadden zien er niet uit zoals wij gewoon zijn. Deze hebben een zachte schild en hun koppen zien er meer uit als palingen. Hele rare beesten. We porberen ze uit het water te lokken door sticky rice op een stokje aan te bieden. Dan kunnen we ze beter zien want het water is heel troebel. Maar het waait en is bewolkt en dan komen ze niet uit het water. Te slecht weer. (het is nog steeds 26°) De locals komen hier offers brengen aan de schildpadden voor goed geluk, zoals bv om de examens goed door te komen. Ze zeggen er zelfs opa & oma tegen.

De gebombardeerde tempel is wat het is. Ik heb de uitleg niet gevolgd, Nils zal dit stuk schrijven. Nils: Het is een gebombardeerde tempel en blijft als een soort monument voor de Geheime oorlog.

De oude bib was interessant. Het is een paalwoning boven het water om termieten weg te houden. De bib bestaat maar uit 1 kamer waarin drie kasten staan met manuscripten. Allemaal teksten die door monniken worden gebruikt bij ceremonies en gebeden. Sommigen al een milennium oud. Voor we binnen mochten moesten de meisjes een sari aandoen als rok en een sjaal aandoen als een sjerp. De jongens enkel de sjaal. Er waren oude mevrouwtjes die ons hielpen om het aan te doen. Ze waren vooral onze huidskleur aan het vergelijken met die van hun en maakte verbaasde geluiden.
Nu ben ik ook zeker dan ik dikke billen heb, want een oude vrouwtje gebruikte haar onderarm als meetlat en riep haar vriendinnen erbij om het te zien. Gee thanks. :p

Na de bib mogen we eindelijk onze bananen boven halen die we die ochtend hadden gekocht. We gaan aapjes voeren. Deze aapjes zijn heilig voor het plaatselijk dorp, ze geloven dat de reincarnatie van hun familie ertussen zit. Het zijn er echter zo veel dat we ze eten moéten geven. De organisatie waar we me reizen geeft enkel bananen om een goed voorbeeld te bieden aan het dorp. Zij geven sticky rice en sugarcane, maar dat is slecht voor de maag en de tanden van de apen. We zien de apen bij de brug en voor we allemaal zijn uitgestapt zijn we al omsingeld. Schattig in het begin, niet meer zo schattig als het er honderd zijn. Zeker als ze onderling beginnen te vechten voor de bananen en onze beginnen te beklimmen om naar de bananen te graaien. Binnen de 5 min zijn we klaar met uitdelen van onze 70 bananen. En in die 5min waren ook alle bananen al opgegeten. Ze proppen de ene na de andere in hun mond. Eenmaal ze gegeten hadden, waren ze ook weer een pak schattiger.

maandag 5 dec

We komen ’s avonds laat toe en gaan samen nog eten. Voor we bij het restaurant toekomen zien we een motorongeluk gebeuren. Een meisje van onze groep is dokter en gaat snel kijken of ze kan helpen. Wij blijven ongerust aan de kant staan, onze gids gaat mee als vertaler. De reactie van de mensen is helemaal anders dan bij ons. Er komen tientallen mensen rondom de brommer en de jongen staan en blokkeren het, anders drukke, kruispunt. Een aantal mensen die met hun brommer voorbij rijden nemen toch ook snel een selfie. De politie was de komende 10min nergens te bekennen en de lokale restaurants kennen het nummer niet voor de ambulance. Hier was veel verwarring rond. Extra frustrerend wanneer we leren dat het ziekenhuis maar 5 minuten ver is.

De jongen was 14 jaar oud en had geen helm aan. Hij is omver gereden door een andere motorrijder die door het rood reed. (Hoewel iedereen hier door het rood rijdt.) Hij heeft ook zijn arm gebroken en is niet bij bewustzijn. De mensen willen hem continu verplaatsen (in de koffer laden, in een tuktuk, in een laadbak, zelfs gewoon op een scooter!) maar de dokter houdt, samen met andere toeristen, voet bij stuk. Hij mag zeker niet verplaatst worden zonder neksteun. Dan kwam er iemand met het idee om een pizzadoos te gebruiken als neksteun. Eens de politie was aangekomen (7 man) deden ze niet veel meer dan rondkijken en af en toe wat mensen wegsture, zoals onze gids. Ook zij begonnen tuk-tuks aan te houden om de jongen te vervoeren. Gelukkig hoorden we eindelijk de sirenes van de ambulance (25min later) en kon onze vriendin wat bekomen van de stress. Dat gaat er bij ons toch heel anders aan toe.

dinsdag 6 dec

Er is niks te doen in Pakse buiten de Tree top experience, maar deze vertekt pas overmorgen. Dus doen we maar een grote wandeling rond de stad. En inderdaad er is niks te zien, zelfs het toerisme bureau stuurt ons een dorp verder (40min rijden) als we iets willen bezoeken. Dan maar niet. We ontdekken dat er wel een cinema is in een shopping center waar ze Engelstalige films spelen. Ik kan toch naar de nieuwe disneyfilm! Het was de laatste vertoning van de dag, dus die dag duurde veel te lang naar mijn goesting. Maar eindelijk zou onze film beginnen, we waren helemaal alleen in de zaal dus ik moest mijn commentaar of grappen tussendoor niet inhouden. Yay! Na de voorstelling was het shoppingcenter al toe. We worden door de bewaking naar buiten geleid en hij doet elke deur achter ons op slot. ’s Avonds is er ook amper beweging op straat dus we moeten te voet terug.

woensdag 7 dec

Niks gedaan, uitslapen, de was, blog, slapen, eten,...

Tree top Experience!

donderdag 8 en vrijdag 9 dec
Vandaag is het dan eindelijk zo ver! De reden waarom we twee saaie dagen hebben moeten doorbrengen: de Tree top experience! We gaan 2 dagen door de jungle ziplinen en slapen in een boomhut.
Het was geweldig en indrukwekkend.

In Pakse stapten we op een bus richting het Bolaven plateau, waar de Tree top gelegen is. Onderweg stoppen we even bij een zéér lokale koffieshop. Alle koffiebonen komen van de omliggende dorpen en worden ter plekke gebrand. Er waren ook een aantal Amerikaanse studenten aanwezig voor hun koffie-thesis. Ik dronk een Arabica Typica en vond het lekker J

Eenmaal aangekomen aan het vetrekpunt, wandelen we zo’n 5km door de jungle en over het Bolavenplateau. Na deze wandeling begint het echte werk: de ene zipline na de andere! Door de jungle, over een paar watervallen en eentje waar we parallel met elkaar glijden.

Na al het ziplinen komen we aan bij onze slaapplaats voor de komende nacht: een “resort” (hoe noem je het anders) aan de voet van 5 watervallen. Het resort heeft een grote boomhut met een slaapzaal en verschillende kleinere boomhutten voor telkens 2 personen. In de kleine boomhutten geraak je alleen via zipline!

We spelen een paar drankspelletjes met onze medereizigers dankzij enkele zeer fijne Schotten. Zij zagen het niet zitten om een avond door te komen zonder alcohol en hebben de hele tijd 1l bier en 1,5l sterke drank meegezeuld.

zaterdag 10 dec
Vandaag vervoegen we ons weer met de Stray bus en ontmoeten we nieuwe mensen, maar eerst doen we nog een paar ziplines! Na de lunch moesten we jammer genoeg wel eerst bergop naar ons vertrekpunt. Op deze helling was o.a. een Via Ferrata die steeds enger werd vanwege klamme handjes.

 De volgende halte en laatste halte in Laos, is Don Det. Je kan een leuke t-shirt kopen met: Been there, Don Det.

Don Det is echter een valhalla voor stoners. Niet echt ons publiek. Je kan er een hele dag films kijken in verschillende cafés en je kan je eten ‘Happy’ maken. Maar dan ook alles op de menu kan “Happy” worden gemaakt.
Kip met curry? Check.
Smoothie? Check.
Pizza? Check.
Brownie? Ok, deze is niet zo onverwacht ;)

We hadden hier geen zin in en gaan liever naar de waterval (Li Phi Falls voor de geïnteresseerden) met de fiets. Achteraf bekeken hadden we liever met de camera en de fiets gegaan.
Deze was eens helemaal anders dan een gewone waterval. Het was eerder een gigantische stroomversnelling. De machtige Mekong, die al behoorlijk breed is sterk stroomt, wordt opeens door een natuurlijke trechter geduwd. Met gigantisch krachtige stroomversnelling, draaikolken en watervallen tot gevolg.
We genieten nog van onze laatste avond in Laos met lekker eten. (Maar niet Happy) ;)

Foto’s

2 Reacties

  1. Nathalie Vanhorenbeeck:
    2 januari 2017
    Wat fijn om jullie verhalen te lezen en foto's te zien , dat geeft zin !
    Liefs meter .
  2. Jacqueline De Vuyst:
    2 januari 2017
    Hello Nils en Cath,
    Wij volgen met veel interesse jullie avonturen maar...zoals jullie weten ben ik geen computer-spécialist en alles gaat dus via Mami.
    Aangezien jullie er niet zullen zijn tijdens ons eindejaars-familie feest hebben wij besloten jullie Nieuwjaarscadeau op de bankrekening te storten.
    Dit is onze bijdrage voor een "extra-pleziertje" dat normaal niet in jullie budget voorzien is .
    Al onze beste wensen en profiteer een maximum van deze uitzonderlijke periode in jullie leven .
    Mami & Papi .