Five nights in Bangkok...

14 november 2016 - Bangkok, Thailand

Donderdag 10 nov

Toeval wil het hebben dat Kenneth en Anneleen (Nils zijn neef & zijn vriendin), ook in Thailand zullen zijn. Zij komen overmorgen toe.
We besluiten om langer in Bangkok te blijven en onze Stray busreis pas later te beginnen. We blijven tot dinsdag 15 november in Bangkok, maar goed ook want Bangkok is freaking huge!

We slapen uit en gaan het paleis van de koning bezoeken. Voor de eerste keer deze reis moet ik me deftig aankleden: lange broek, schouders bedekt en geen decolleté. De legging die ik speciaal heb gekocht mag eindelijk uit de zak. Ik neem een truitje mee voor mijn schouders en een sjaal voor de zekerheid. Nils heeft het makkelijker: schouders en knieen bedekken.
Eens we daar toekomen zien we massa’s volk gekleed in het zwart toestromen naar het paleis. We krijgen elk een flesje water, long kong fruit (soort kruising tussen lychee druiven) en een plakkerige snack in een bananenblad. Iedere bezoeker krijgt wat toegestopt.
De legging is helaas niet goed, spannende broeken mogen niet. Gelukkig had ik de sjaal mee, die kon ik dan rond mijn middel binden.

Het paleis was heel mooi. Veel gouden versieringen en een emerald Boedha standbeeld.

Maar het was om te stikken die dag. Voor het eerst in Thailand had ik het te warm. En dan ben ik ongelooflijk irritant. Terwijl Nils het altijd té warm heeft en kletsnat in het zweet staat.
Gelukkig had Nils veel geduld met mij.

Komt er dan nog eens bij dat de tickets voor het paleis behoorlijk duur waren (€25 voor ons beide tov €2-10 in andere musea). Kleine troost: de tickets zijn geldig voor 3 musea. Nadat Cath buiten het paleis haar overtollige kleren heeft uitgedaan, kan ik haar voldoende kalmeren om een van de andere musea te bezoeken. Het museum van de Thaïsche munt doorheen de geschiedenis klinkt tof en is vlakbij. Een klein A4-tje stuurt de frustratie weer torenhoog: “The museum is temporarely closed due to the recent passing of our beloved king.”

Dan maar niet.  Het mooiste wat ik onthouden heb zijn de half zwaan, half vrouw standbeelden. De Kinnira.
Ze bestaan in een mannelijke en een vrouwelijke vorm: Kinnari en Kinnara. Het zijn twee geliefde mytholigische personages uit de Mahabharata. (indisch scheppingsverhaal) Ze komen van de Himalaya en waken over het welzijn van mensen in tijden van gevaar. Er is ook een bekende tekst die hun omschrijft:

We are everlasting lover and beloved. We never separate. We are eternally husband and wife; never do we become mother and father. No offspring is seen in our lap. We are lover and beloved ever-embracing. In between us we do not permit any third creature demanding affection. Our life is a life of perpetual pleasure.


Ze komen ook voor in een aantal buddhistische verhalen. De vrouwelijke kinnara komt vaker voor en is bekend om haar dans, poezië en zang. Ze staat symbool voor vrouwelijke schoonheid, elegantie en verwezelijkingen.

Vrijdag 11 nov

Vrijdag, een nieuwe dag in Bangkok. Vandaag op het programma: het huis van Jim Thompson, even shoppen (afkoelen in een winkelcentrum) en de bloemenmarkt.

Jim Thompson was een Amerikaan die net na WO II zijn legerdienst volbracht in Thailand. Na zijn legerdienst gaf hij zijn leven in de VS op om in Thailand te gaan leven. Hij had veel interesse in de lokale ambachten, vooral handgeweven zijde. De Thai zelf hadden hun interesse in handgeweven zijde al grotendeels verloren en er het was een uitstervend ambacht. Mr Thompson heeft het ambacht nieuw leven ingeblazen met vernieuwende ontwerpen en is (volgens onze grappige gids) persoonlijk geweest voor het voortbestaan van deze kunstvorm. Met zijn nieuwe rijkdom koopt hij 6 traditionele paalwoningen en verenigt ze tot een geheel dankzij zijn studies als architect. Een ander deel van zijn fortuin besteede hij aan het kopen van antiek. Overal in het huis stonden er prachtige meubels, beelden, schilderwerken, porcelein, ... Zo was er ook een muizenbox of hun tv in de tijd. In de doos is er een labyrinth gebouwd waarin ze de muis of muizen loslieten. Dan keken ze welke muis het snelste was.
We vonden het allebei een enorm tof bezoek. Even rondlopen in de rustige tuin, op zoek naar verborgen werken. De grappige gids met een Westers-Thais gevoel voor humor was de kers op de taart.

Omdat het zo’n warme dag is, besluiten we om eens een stapje te zetten in een van de vele gigantische winkelcentra in Bangkok. Eerst een snelle hap eten op het marktje net voor het winkelcentrum. Groene curry met rijst, een paar lekkere verse sapjes, een loempia of 2 en een paar varkensspiesjes. Allemaal voor nog geen €5!!! Ik ben in mijn nopjes met zo veel eten voor zo weinig geld.
Het winkelcentrum zelf is gigantisch! City2 + Inno, en dat 7 verdiepingen hoog. Snel even een paar winkels doen en een kleine bazaar in gelopen. Uiteindelijk gaan we zien wat de bovenste verdieping te bieden heeft. Een cinema met zéér uitgebreide keuze aan plaatsen: gewoon, luxe, loveseats, VIP & ook een VIP-zaal, met bediening voor snacks. Er was ook een bowling baan & een paar restaurants, maar vooral ook: 2 arcades!!! Opeens weer 15 jaar jonger. Al die tijd dat ik samen met mijn broers heb doorgebracht op videospellen in Frankrijk. Dezelfde spellen als vroeger waren er, maar ook veel rare nieuwe. Eentje van de rare was een visspel. 1 grote tafel met een tv-scherm als tafelblad en 8 hengels om een virtuele dobber uit te gooien. Net als bij bijna alle andere spellen duwen we op een paar knoppen om eens te testen en we hebben geluk! Een van de hengels had nog 200 credits open staan en onze bezigheid voor het komende half uur was verzekerd. Het uur nadien hadden we wel allebei last van een zere pols.

’s Avonds besluiten we om de bloemenmarkt te bezoeken. Dé grootste van Thailand en 24u per dag draaiende. Ik zou graag in geuren en kleuren willen uitleggen wat we gezien hebben, maar dat gaat niet. De meeste kraampjes waren gesloten en degene die nog open waren, verkochten dezelfde geurloze bloemen. Vooral gele/oranje die gebruikt worden voor kransen en bloemstukken in tempels. Lichtjes teleurgesteld vertrekken we richting China Town, maar de vermoeidheid haalt ons in onderweg. We springen dan maar op een tuk-tuk tot de hostel.

Zaterdag 12 nov

Vandaag gaan we weg uit de stad en fietsen we in de groene long van Bangkok.
Tussen het groen zijn er allemaal betonnen paden aangelegd die een halve meter boven de grond komen. Je kan hierover fietsen, hoewel er wel scherpe hoeken zijn.
Met een mini bootje varen we de rivier over naar BLABLA. Daar kunnen we een fiets huren voor een hele dag en we krijgen een kaart.

We besluiten om eerst naar de floating market (markt op bootjes) te gaan. Ze raden ons aan om eerst de gewone straten te volgen om daarna de betonnen paden te volgen.

De drijvende markt drijft helemaal niet, de markt staat op palen. Maar is nog steeds leuk en interessant om te bezoeken.
We zien een meneer die kleine kreeftjes verkoopt in platieken aquariums. Kennelijk koop je ze klein en hou je ze bij tot ze groot genoeg zijn om op te eten. Is dat geen idee voor nieuwjaar? ;)

Er is een andere meneer en die verkoopt waaiers, kommetjes, ... en katapulten.
De katapulten mogen we uitproberen. Nils is er meteen mee weg, ik mag blij zijn dat ik mezelf geen pijn doe.

Na de drijvende markt fietsen we langs de straten naar het museum van de Siamese vechtvissen.
De mannetjes van de vissoort zijn heel terortriaal.  Ze vechten tot de dood om hun stukje te beschermen. Vroeger werden er dan wedstrijden gehouden, maar dat is nu verboden. De vissen worden nog steeds gekweekt om hun schoonheid.

Daarna willen we de betonnen wegen proberen om terug te fietsen. Alleen, deze wegen staan niet op de kaart. Dus het duurt niet lang of we zijn verdwaald. Dat maakt niet zoveel uit, zolang we maar de juiste richting uitgaan. Gelukkig komen we toeristen tegen met een gids, dus we volgen hun tot we weer bij de straten komen.

Na ons fietsavontuur in de urban jungle nemen we de boot en een taxi terug naar onze hostel. We nemen allebei een douche en spreken met Kenneth af wat we gaan doen en waar we elkaar treffen.

We gaan naar hun hotel en nemen vanaf daar de Skytrain naar het winkelcentrum waar we eerder waren. Er was een Japans restaurant dat ons aansprak en we waren benieuwd of de Thai de Japanse keuken ook onder de knie hadden. Het restaurant is echter niet zo geschikt voor Anneleen haar allergie voor vis en schaaldieren. Dan gaan we over naar plan B: de food corner van het winkelcentrum. We krijgen ieder een betaalkaart en kijken eens rond bij alle restaurantjes. Keuze genoeg: Thai, Amerikaans, Westerse keuken, Belgische bieren zoals Laffe (Ja, Laffe), Vietnamees, Koreaans, Italiaans, Mexicaans, desserts, Japans, Sushi, ...
Oma had een centje meegegeven aan Kenneth om hier eens iets te drinken. Een centje in België is heel wat meer waard in Thaïland, dus is het een Bourgondisch feestmaal geworden waar Obelix jaloers op zou zijn.

Na de gigantische maaltijd geven we hen een korte rondleiding van de mall en spelen we een paar spelletjes in de Arcade. Ondertussen heeft de jetlag Kenneth & Anneleen ingehaald en gaan we alle 4 in ons eigen hotel slapen.

Zondag 13 nov

Zondag is rustdag, het is pas om 12u dat we naar buiten gaan om de weekendmarkt te bezoeken.
Deze is supergroot, de grootste ter wereld. We doen echter 1 deel, die van de trendy designers.
Ik zie veel leuke en maffe spullen, maar allemaal niet in mijn maat. Of het zijn winterkleren, maar die heb ik nog zeker enkele maanden niet nodig.

Na de markt gaan we naar een shrine bij het shoppingcenter, hier kan je een traditionele dans zien.
De meisjes dansen de hele dag door. De dans wordt gedaan voor een persoon die graag een blessing wilt ontvangen en duurt maar 2 minuten. Dan gaat de volgende persoon zitten en dansen ze opnieuw.

We besluiten om nog eens japans te eten en vinden in het shoppingcentrum onze goesting.
Het was heel lekker en we zijn het erover eens dat de japanse keuken onze favoriet is.

Maandag 14 nov

Vandaag besluiten we om ons ticket van het keizerlijk paleis verder te gebruiken. We kunnen met hetzelfde ticket een ander paleis bezoeken. Maar eens we daar aankomen blijkt het gesloten te zijn, iets met de koning.

Aan de overkant is er een dierentuin, voor 4€ elk mogen we binnen. Dat zijn al heel andere prijzen dan planckendael en Pairi Daiza. De zoo is lekker kalm en we zien enkele nieuwe dieren zoals de dwergnijlpaarden, zonne- en maanberen, varanen en nog veel meer.

Eens we uitgezooid zijn frissen we ons op, want vanavond ontmoeten we iedereen die met ons de busreis begint.

We komen toe in het Stray kantoor en zien Eline zitten, een Nederlands meisje. That’s it.
We vertrekken met zen drieeën naar Chiang Mai.

Onze tour begeleider komt later aan want door het festival heeft hij file gehad. Hij heet Sum boon en houdt van party party.

We gaan samen eten, maar nemen na het eten snel afscheid, Sum Boon is moe van de reis en Eline is ook net aangekomen van Myanmar. Wij willen echter nog naar het festival gaan.

Bij het festival hebben we een nummertje genomen voor een gratis workshop om mooie bootjes te maken van bananenstronk, bananenbladeren en bloemen. Het bootje offeren we nadien aan de rivier om de watergoden te bedanken (maar vooral omdat het er héél tof en mooi uitziet). Terwijl we onze beurt afwachten doen we even de ronde van het festival. Er staan veel mooie, grote lantaarns en lampionnen. Naast de workshop speelt een muziekgroepje wat gekletter en gejank op traditionele instrumenten. Er worden ook overal traditionele ambachten tentoon gesteld, bloemschikken, papiersnijwerk, verschillende dessertjes worden ter plekke gemaakt, maar we mogen er maar eentje proeven. Een soort rijstpap in bananenbladeren dat opgediend wordt met crushed ice en een soort siroop. Rondom het festival zijn er verschillende kraampjes die wat proberen bij te verdienen door bootjes veel te duur te verkopen aan toeristen. Met alle Chinezen, maar niet met den deze ;).

Het is onze beurt om een bootje te maken. Een paar vrijwilligers tonen ons hoe we bepaalde decoraties kunnen maken. Omdat we zelf nog helemaal geen ontwerp in gedachte hebben, bespioneren we iedereen aan onze tafel eens. We knoeien in het begin wat, maar hebben na een 15-20 tal minuten een bootje waar we allebei trots op zijn.

Tussen de zee van mensen zoeken we een tof plekje om te poseren met ons bootje voor we het aan de rivier offeren. Nadat een vreemde zo vriendelijk was om een paar foto’s van ons te nemen, zien we ons volgende obstakel. De meeste mensen leggen hun bootje in een tijdelijke waterloop dat verdacht veel lijkt op de waterbak van het eendjesvissen op de kermis. De waterbak is 15m lang en laat de bootjes dan overgaan in de rivier. De overgang in de rivier is turbulent, om het met een understatement te zeggen. Het grote merendeel van de bootjes kapseist of wordt helemaal verwoest. De weinigen die overleven hebben gedoofde wierrook en gebluste kaarsen. We hebben geen andere keuze dan ons bootje ook in de waterloop te zetten en te bidden tot (vul zelf in) dat ons bootje er deftig door komt. We laten ons bootje aan het begin te water en volgen het tot de rivier. Ik kijk regelmatig boven de kleine Aziaten uit hoe het met ons bootje gaat. Net voor de waterval schept een vrijwilliger ons bootje uit de waterloop om hem zacht in de rivier neer te zetten. We zijn allebei superblij: onze reis zal waarschijnlijk wel goed verlopen.

Tijd om te gaan slapen: mogen wacht ons een lange dag.

Foto’s

2 Reacties

  1. Jacqueline De Vuyst:
    6 december 2016
    Hello Nils et Cath, voilà 3 semaines que nous n'avons plus de vos nouvelles ....avez vous un gsm pouvons nous recevoir un petit mot de réconfort ! sur whatsapp ? Nous supposons que le voyage continue encore plus fantastique. Nous vous embrassons et à bientôt.
    Papy et Mamy
  2. Cath en Nils:
    7 december 2016
    Bonjour Papy & Mamy!

    On sait que beaucoup de temps a passé sans des nouvelles, mais c'était difficile en Laos. Je n'ai plus de WhatsApp parce que mon gsm ne fonctionne plus et l'internet en Laos n'est pas bien du tout. Ce n'est pas exceptionnelement qu'on doit attendre quelques minutes pour charger des sites comme Facebook.
    Je pense que le meilleur moyen de nous contacter sont les messages de Facebook. Chaque semaine on les lit quelques fois.
    Nous pensons que l'internet sera mieux en Cambodge et selon notre planning nous aurons aussi plus de temps.

    Je m'occuperai de mon GSM, mais je ne sais pas encore quand. Je ne le manque pas vraiment.

    Bissous!
    Cath & Nils