27 okt Mount Koya

Mount Koya
weer: zonnig en 19°

Deze dag gaan we naar de monniken in Mount Koya. Het is een berg dus we moesten een trein, een kabeltrein en een bus nemen voor we er waren. De kabeltrein was best leuk om te doen. Hup hup hup en we waren boven.

Mount Koya is het centrum voor het Shingon boeddhisme. Shingon betekent ‘ware woorden’.  Zij geloven dat door de juiste oefeningen, iedereen een boeddha kan worden. Nou, nou, wie wil er nu geen boeddha zijn?

In het Shingon boeddhisme bestaat niet een ´God´ zoals in het christendom. Er zijn wel verschillende Boeddha's waarmee de gelovigen elk een andere spirituele band hebben. Het ligt bij de gelovige zelf welke Boeddha centraal staat in zijn of haar belevenis. Ze kennen er 13. Meer info vind je hier als het je boeit. https://nl.wikipedia.org/wiki/Shingon

Kongobuji Tempel

Deze tempel is de hooftempel van het Shingon boeddhisme. Het is heel groot en heeft ook een mooie rotstuin. Wat ik het mooiste vond waren de beschilderde muren die de leven van Kobo Diashi, de persoon die de religie naar de berg heeft gebracht.

De bekendste zaal is met de gouden muren de Ohirama zaal, dit wordt gebruikt voor de belangrijkste rituelen. Ernaast is er de treurwilg kamer, hier heeft blablabla rituele zelfmoord moeten plegen van zijn vader. (zelf zijn ingewanden er uit halen. Bleh. Moesten we echt weten ;) )

Er zijn nog kamers die het leven van Kobo Daishi uitbeelden. We mogen geen foto’s nemen van de kamers, wat ik nu balen vindt want ik vind mijn favoriet niet terug op het internet. ( een zwarte en een witte hond die de weg leiden naar de Koya berg.)

Okunoin begraafplaats

Hierna bezoeken we de begraafplaats van de berg. Hier mogen we wel volop foto’s nemen dus dat is wel leuk.  De begraafplaats is 4km lang. Na 2km hadden we het wel gezien. Bomen, mos en grafzerken. Onze voeten begonnen weer pijn te doen van de vorige dag in Kyoto.

Mauseluem

Dichtbij onze slaapplaats is het mauseleum van Kobo Diashi en zijn vrouw. Elk heeft zijn eigen mauseleum, ze lijken identiek op elkaar buiten enkele details. De man heeft een tijger boven zijn deur hangen, de vrouw een konijn.

Tempel als slaapplaats

We slapen die nacht in een tempel. De tempel had een hele mooie tuin met een koi vijver.
We mogen meedoen met het de avondmeditatie van 17u, maar we hadden het ondertussen koud gekregen en Nils kan geen uur stil zitten en gewoon nadenken. Eerlijk gezegd ik ook niet. Dus lekker onder de tafeldeken en boekje lezen.

Om 18u30 mogen we vegetarisch gaan eten en we zijn blij: Westerlingen! We kunnen weer gezellig babbelen.
Het zijn Amerikanen en Noren. Elk met een japanse wederhelft.
Al snel beginnen we samen te babbelen, deze mensen hebben ook al heel wat afgereisd, maar van de hop on hop off bus die wij gaan doen hadden ze nog niet gehoord.  

Na een hele tijd kletsen zijn Nils en ik doodmoe en hebben we het koud. We gaan elk nog in bad om op te warmen en gaan dan vroeg slapen. S’morgens  om 6u mogen we namelijk mee gaan luisteren naar het ochtendgebed.

De volgende ochtond om 6u hadden we het eigenlijk net warm onder onze dekens. We zijn lekker blijven liggen. We zullen het gezang wel tot in onze kamer horen.

Niet dus, het gezang is eigenlijk chanting, een soort gemompel van de religieuze teksten. Bij het ontbijt horen we dat enkel de amerikanen zijn geweest en dat ze een een korte engelse uitleg hebben gehad van het gebed. De noren hadden slecht geslapen en wouden ook nog blijven liggen.

Maar nadat we ongeveer in de helft van ons ontbijt zitten, horen we de monniken naast ons chanten. Hebben we het toch gehoord, yay!

Daarna pakken we al onze spullen in want volgens de planning moeten we de kabeltrein van 9u halen om dan onze laatste dagen in Osaka te doorbrengen.